Sushi w Morogoro

Dużo się wydarzyło przez ostatnie tygodnie. Planowo miałem być już dawno w Malawi. Zbliżyłem się nawet całkiem do granic z nim. Jednak Tanzania nie dała za wygraną i postanowiła mnie zatrzymać. Udało jej się.

Jeszcze w Der es Salaam zepsuła mi się ładowarka do laptopa, stąd brak wpisów.

Z Dar es Salaam ruszyłem na zachód (tam musi być jakaś cywilizacja…) i po paru dniach dotarłem do Morogoro, gdzie znalazłem bardzo przyjemny nocleg na posterunku policji, a następnie na kampusie wykładowców Jordan Univeristy Collage, który został założony przez salwatorian, głównie Polaków. Miasto leży u podnóża pięknego masywu, nieopodal Parku Mikumi.
Jeżdżąc po centrum miasteczka spotkałem lokalsa na rowerze. Chwilę później pedałującą nieopodal Azjatkę powitał po japońsku i zaczął z nią rozmawiać w tym języku. Dobrych parę lat temu, kiedy miał naście lat, był biedny jak reszta zwykły Tanzańczyków. Tak samo jak oni siedział przed domem domem nic nie robiąc i narzekał, jak ciężko jest w tym kraju, nic się nie da przedsięwziąć, korupcja, zero perspektyw, bida. Pewnego dnia postanowił jednak coś z tym zrobić. Popłyną na Zanzibar, gdzie nauczył się robić biżuterię z korali, czapki i rzeźby. Turystów nie prosił o kasę, tylko o to żeby uczyli go angielskiego. W końcu po dwóch latach spotkał Anglika, który szukał załogi do przeprowadzenia jachtu do Mozambiku. Mimo, że nigdy nie żeglował, Anglik zgodził się go uczyć. Tak nasz morogorańczyk rozpoczął podróż po świecie. Z Mozambiku popłyną do Japonii, gdzie wracał jeszcze trzy razy. Odwiedził Australię, obie Ameryki, Europę. Pracując na statkach, w portach, na plaży. W końcu po dobrych paru latach wrócił do siebie i planuje otworzyć hostel dla backpackersów. Da się? Da się.

P.S. Jego starzy znajomi dalej siedzą przed lepiankami i narzekają.

Komentarze (0)